Ferie z perspektywy petsittera.

Choć ferie dla mnie już od lat mają inne znaczenie (bo lata szkolne i studenckie daaaawno minęły), to jednak nadal mnie dotyczą. W dodatku w tym roku padł rekord ilości podopiecznych, jakich przypadło mi gościć. Na szczęście Zwierzyniec pomieścił wszystkich :)

Cztery psy (wraz z moją Emczysławą) o zupełnie innych charakterach, przyzwyczajeniach i predyspozycjach, które mimo wszystko stworzyły bardzo zgrane stado. Była to również świetna lekcja dla mnie pod tytułem "Rasa w teorii a praktyce".

Shar-pei

Zaczniemy od Thora. Przyjechał jako pierwszy i spędził ze mną pełne dwa tygodnie.
Co mogę powiedzieć o tej rasie?
Uparty indywidualista robiący to, na co ma ochotę. Inteligenty, ale dający się przechytrzyć.
Kanapowiec, ciepłolub i amator dobrego jedzenia.
Zmorą była flexi, z pomocą której Thor robił z człowiekiem co chciał, ciągając go pod każdy krzak, krzaczek, krzaczuszek. I który po dwóch spacerach na smyczy normalnej zrozumiał, że ciągnięcie to zbędny wydatek energetyczny-krzaczki nie uciekną, i każdy spokojnie będzie można oznaczyć tak z jednej, jak i z drugiej strony...

GŁASZCZ!

 

Choć charakter miał twardy (poza mną, innych ludzi traktował z dużą rezerwą), deszcz zamieniał go w zziębniętego i bezbronnego pieska. Z kolei minusowe temperatury automatycznie kierowały go na drzemkę pod grzejnikiem, by rozgrzać zmarznięty tyłeczek.
Chrapanie czasami przypominało chroniczny katar podczas snu, a czasami było prośbą o odrobinę pieszczot w ciągu dnia. Ale taka już ozdoba tej rasy.

BOS (Biały Owczarek Szwajcarski)

Zupełne przeciwieństwo Thora. Antlika jest jeszcze szczeniakiem o psychice porównywalnej do roztopionej plasteliny. Wszystko jest interesujące, skupienie uwagi na dłuższą chwilę jest wycieńczające (tak ją jak i mnie) a choćby za oknem było -25, dla niej i tak będzie za gorąco...

 Masz jedna milisekundę na zrobienie tego zdjęcia i pędzę dalej!

 

Uchwycić ją na zdjęciu jest niezwykle trudno, a wszystko co znajdzie się w zasięgu pyska...zostanie wzięte do pyska. W zależności od tekstury i smaku danego przedmiotu może zostać rozniesione, zjedzone lub zniszczone. Klamki służą po to, by je otwierać, a miski i talerze-by je opróżniać. Niecierpliwość i ekscytacja wynoszą w skali od 1 do 10 sto, a umiejętność kontrolowania emocji wyceniam na -50 :P Na szczęście są to psy pojętne i inteligentne, a ja mam już pewne doświadczenie, więc poziom strat był praktycznie znikomy, a każdy kolejny dzień zamieniał Antilkę w spokojną i bardziej cierpliwą pannicę.

Naszła mnie też myśl, że to kolejna biedna rasa, która swoją urodą może zauroczyć i zagłuszyć zdrowy rozsądek przyszłego opiekuna. Bo nie jest to pies dla ludzi niedoświadczonych. W dodatku potrzebuje bliskiej obecności człowieka.

Labrador Retriever

 

Rasa doskonale wszystkim znana. Rozpędzone czołgi kochające ludzi, psy, koty, drzewa i wszystko co pokochać (nie) można. Hunter był u nas już po raz kolejny, więc tu zaskoczeń nie było żadnych. No może poza rozmiarem wagi, która się chłopakowi troszkę zwiększyła. Pies, który prawdopodobnie dziennie pije tyle wody, ile żyrafa w ciągu tygodnia (czyli 7,5 litra).

Zdjęcie robił Thor ;)

 

Tarzanko, turlanko a boczki wciąż te same...

 

Było więc pracowicie, ruchliwie ale dla równowagi-czasami sennie i nudno.
Cztery rozciągnięte psy na podłodze to wystarczający powód, by nie ruszać się z łóżka, zwłaszcza, że i mnie na chwilę dopadło paskudne grypsko.

To, co ucieszyło mnie chyba najbardziej to świadomość właścicieli-każdy w pełni rozumiał zasadność spotkania zapoznawczego, dogłębnej rozmowy o przyzwyczajeniach psa, jego potrzebach i problemach. Każdy z psów miał szelki, adresówkę, dobrą karmę oraz smaczki. A co najważniejsze stały nadzór i opiekę. Bo pomysłowość psów czasami może nas przerosnąć ;) Ale to już jest temat na inny post!

Oczywiście nie zabrakło też telefonów "Jutro jadę do Anglii i potrzebuję opieki dla psa od dziś." Niestety pomimo całej sympatii do psów i zrozumienia dla sytuacji nagłych, takich "zleceń" nie przyjmuję. Ze względu na dobro psów, które pod opieką już mam, jak i dla własnego spokoju.
Życie pokazuje, że właściciel załatwiający wszystko na ostatnią chwilę, który krzywi się na określone zasady, będzie źródłem problemów (lub jego pies). A na takie przygody to ja już się nie piszę.

Jestem też oczywiście przedumna z Emki, która zaakceptowała każdego z gości. Poradziła sobie świetnie, udowadniając sobie i mnie, że jeśli tylko chce, to jej kontakty z psami mogą być naprawdę zrównoważone.
Dodatkowo znamy się już na i ufamy sobie na tyle, że żadna z nas nie musi obawiać się o tą drugą (ja, że Emka coś wywinie; ona, że pokocham innego psa a ona zostanie odrzucona).